GREEK -- Vladimir Putin: “Τυπώστε έναν Παγκόσμιο Χάρτη και Σημειώστε Πάνω του Όλες τις Στρατιωτικές Βάσεις των ΗΠΑ. Θα Διαπιστώσετε τη Διαφορά Μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ.”

Vladimir Putin: “Τυπώστε έναν Παγκόσμιο Χάρτη και Σημειώστε Πάνω του Όλες τις Στρατιωτικές Βάσεις των ΗΠΑ. Θα Διαπιστώσετε τη Διαφορά Μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ.” 

Prepper Fortress 

Source
  http://en.kremlin.ru/events/president/transcripts/interviews/49629

Πλήρης απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης του Corriere della Sera με τον Vladimir Putin

Ο Vladimir Putin τα λέει έξω από τα δόντια σε μια συνέντευξη με τον Corriere della Sera. Δείτε το πλήρες κείμενο παρακάτω.

Luciano Fontana: Θα ήθελα να ξεκινήσω με μια ερώτηση αναφορικά με τις σχέσεις Ρωσίας-Ιταλίας. Η σχέση αυτή ήτανε πάντοτε στενή και προνομιούχα, οικονομικά και πολιτικά. Εντούτοις  αμαυρώθηκε από την κρίση στην Ουκρανία και τις κυρώσεις που υπήρξαν. Θα μπορούσε η πρόσφατη επίσκεψη του Ιταλού Πρωθυπουργού Matteo Renzi στη Ρωσία και η επερχόμενη επίσκεψή σας στο Μιλάνο να αλλάξουν το κλίμα αυτό και εάν ναι, τι απαιτείται;

Vladimir Putin: Καταρχήν, πιστεύω ότι η Ρωσία δεν ευθύνεται για την επιδείνωση των σχέσεών της με τα κράτη της ΕΟΚ. Δεν το επιλέξαμε εμείς  αλλά μας επιβλήθηκε από τους εταίρους μας. Δεν ήμασταν εμείς αυτοί που προέβησαν σε περιορισμούς εμπορίου και οικονομικών συναλλαγών. Αντίθετα, ήμασταν στόχος και έπρεπε να αντιδράσουμε σε αντίποινα, με προστατευτικά μέτρα.

Οι σχέσεις όμως Ρωσίας και Ιταλίας υπήρξαν όντως πάντοτε προνομιούχες, τόσο στην πολιτική όσο και στην οικονομία. Για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια, το εμπόριο μεταξύ των χωρών μας αυξήθηκε κατά έντεκα φορές, και από τα 4.2 δις δολάρια – τα μετράμε σε δολάρια – πέρασε στα 48 δις δολάρια, κοντά δηλαδή στα 49 δις.

400 Ιταλικές εταιρείες δραστηριοποιούνται στην Ρωσία. Συνεργαζόμαστε επίσης ενεργά, σε διάφορα επίπεδα, στον τομέα της ενέργειας. Η Ιταλία είναι ο τρίτος μεγαλύτερος καταναλωτής των ενεργειακών μας πόρων. Έχουμε επίσης  αρκετά κοινά προγράμματα υψηλής τεχνολογίας: για το διάστημα και τις βιομηχανίες αεροσκαφών, αλλά και σε άλλους τομείς. Οι Ρωσικές επικράτειες συνεργάζονται πολύ στενά με την Ιταλία. Πέρσι επισκέφτηκαν την Ιταλία περίπου 900.000 Ρώσοι τουρίστες. Κι όταν βρίσκονταν εκεί, ξόδεψαν πάνω από ένα δις ευρώ.

Επίσης πάντοτε υπήρχε κλίμα εμπιστοσύνης στις πολιτικές μας σχέσεις. Η ίδρυση του Συμβουλίου Ρωσίας-ΝΑΤΟ υπήρξε πρωτοβουλία της Ιταλίας – τότε που ήτανε πρωθυπουργός ο Silvio Berlusconi. Το συμβουλευτικό αυτό σώμα αποτέλεσε αναμφίβολα έναν σημαντικό παράγοντας ασφαλείας μέσα στην Ευρώπη. Αναφορικά δε, η Ιταλία πάντοτε συνέβαλε στα μέγιστα για την ανάπτυξη του διαλόγου μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρώπης, και του ΝΑΤΟ ως σύνολο. Για να μην αναφερθούμε και στην ιδιαίτερη πολιτιστική και ανθρωπιστική μας συνεργασία.

Όλα αυτά, συνεπώς, θέτουν τα θεμέλια μια ιδιαίτερης σχέσης μεταξύ των κρατών μας. Και η επίσημη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Ρωσία στέλνει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα, δείχνοντας την θέληση της Ιταλίας για την ανάπτυξη των σχέσεων αυτών. Φυσικά την επίσκεψη αυτή δεν την παραβλέπουν ούτε η Κυβέρνηση της Ρωσίας, αλλά ούτε και ο λαός μας.

Προφανώς είμαστε έτοιμοι να ανταποδώσουμε και να διευρύνουμε τη συνεργασία μας με τους Ιταλούς μας εταίρους, εφόσον επιθυμούν το ίδιο. Προσδοκώ η επερχόμενη επίσκεψή μου στο Μιλάνο να βοηθήσει προς την κατεύθυνση αυτή.

Luciano Fontana: Έχετε γνωρίσει αρκετούς Ιταλούς Προέδρους – τον Romano Prodi, τον Silvio Berlusconi, τον Massimo D’Alema, τον Giuliano Amato, τον Enrico Letta και τώρα τον Matteo Renzi. Με ποιόν πιστεύετε ότι μπορούσατε να συνεννοηθείτε καλύτερα; Και κατά πόσο κατά την άποψή σας, παίζει ρόλο η προσωπική σας σχέση – όπως αυτή που είχατε με τον Silvio Berlusconi – στη συμβολή των καλών σχέσεων μεταξύ των χωρών;

Vladimir Putin: Άσχετα με την θέση που κατέχουμε ή με την δουλειά που κάνουμε, εξακολουθούμε να είμαστε άνθρωποι, και η προσωπική εμπιστοσύνη αποτελεί σίγουρα σημαντικό παράγοντα για την εργασία μας και για τη δημιουργία σχέσεων σε διακρατικό επίπεδο. Ένας από αυτούς που μόλις ανέφερες μου είπε κάποτε «Θα πρέπει να είσαστε το μόνο άτομο (εννοώντας πως ήμουν ο μόνος άνθρωπος) – που έχει σχέσεις και με τον Berlusconi και τον Prodi». Ομολογώ πως δεν μου ήταν δύσκολο, κι ακόμα δεν το θεωρώ δύσκολο και μπορώ να σας πω το γιατί. Οι Ιταλοί εταίροι μου έβαζαν μπροστά πρώτα τα συμφέροντα της Ιταλίας και του Ιταλικού λαού, και πίστευαν πως για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της χώρας τους, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών και πολιτικών τους συμφερόντων, ότι θα έπρεπε να διατηρήσουν φιλικές σχέσεις με την Ρωσία. Το καταλαβαίναμε πάντοτε αυτό και το νιώθαμε.

ΣΧΕΤΙΚΟ:  US Army Chief Thunders At Russia: ‘We Will Beat You, Stop You – We Will Destroy Any Enemy’ – The US Government Is Working On An “End Game” Plan Behind Closed Doors

Ήτανε ο άξονας πάνω στον οποίο βασίζονταν οι καλές μας σχέσεις. Ένιωθα πάντοτε ένα πραγματικά ειλικρινές ενδιαφέρον για την ανάπτυξη των διακρατικών αυτών σχέσεων, ανεξάρτητα από τις εσωτερικές πολιτικές περιστάσεις που επικρατούσαν. Θα ήθελα να πω σχετικά με αυτό ότι η στάση που ανέπτυξε ο λαός της Ρωσίας απέναντι στην Ιταλία δεν εξαρτάται από το ποιο κόμμα κυβερνάει εκεί.

Paolo Valentino: Κ. Πρόεδρε, έρχεστε στο Μιλάνο για τον εορτασμό της Ρωσικής Ημέρας στη Διεθνή Έκθεση ΕΧΡΟ 2015. Το βασικό θέμα της φετινής έκθεσης είναι «Ταΐζοντας τον Πλανήτη, Ενέργεια για Ζωή». Ποια είναι η συνεισφορά της Ρωσίας σε αυτόν τον σκοπό; Τι σημαίνει η προσπάθεια αυτή για τη σχέση μεταξύ των κρατών;

Vladimir Putin: Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα. Οπότε μπορώ και πρέπει να αναγνωρίσω ότι οι Ιταλοί διοργανωτές επέλεξαν ένα από τα καίρια ζητήματα για την έκθεση.

Ο πληθυσμός της γης αυξάνεται. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα φθάσει τα 9 δισεκατομμύρια έως το 2050. Αλλά ακόμη και σήμερα, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, των Ηνωμένων Εθνών, 850 εκατομμύρια άνθρωποι παντού στον πλανήτη υποσιτίζονται ή πεινάνε, και 100 εκατομμύρια από αυτούς είναι παιδιά. Συνεπώς, το δίχως άλλο πρόκειται για ένα από τα πιο καίρια ζητήματα της εποχής μας. Διάφορα άλλα ζητήματα, φαινομενικά άσχετα, εξαρτώνται από το πώς θα διαχειριστούμε το ζήτημα αυτό. Και μεταξύ άλλων μιλάω για την αστάθεια, την πολιτική αστάθεια ολόκληρων περιοχών, την τρομοκρατία κ.ο.κ. Όλα αυτά είναι αλληλένδετα. Το κύμα της παράνομης μετανάστευσης που σήμερα έχει χτυπήσει την Ιταλία και την Ευρώπη συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών των προβλημάτων. Θέλω να επαναλάβω πως, όπως το βλέπω, οι διοργανωτές έκαναν το σωστό αναδεικνύοντας την ανάγκη της αντιμετώπισης αυτού του ζητήματος. 

Όσο για την συνεισφορά της Ρωσίας, διοχετεύουμε πάνω από 200 εκατομμύρια δολάρια σ’ αυτό μέσω των προγραμμάτων των Ηνωμένων Εθνών. Πολλές χώρες στον πλανήτη λαμβάνουν βοήθεια και υποστήριξη με προγράμματα χάρη στους Ρώσικους πόρους.

Δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στην ανάπτυξη της γεωργίας στη χώρα μας. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα η ανάπτυξη της Ρωσικής οικονομίας, ο τομέας της γεωργίας και της γεωργικής μας παραγωγής, σημειώνει σταθερή αύξηση – πέρσι η ανάπτυξη ήτανε γύρα στα 3,4 με 3,5 τοις εκατό. Η ανάπτυξη παρέμεινε στα ίδια επίπεδα κατά το πρώτο τετράμηνο ετούτης της χρονιάς, ξεπερνώντας το 3 τοις εκατό, δηλαδή στα 3,4 τοις εκατό. Η Ρωσία τη στιγμή αυτή είναι η τρίτη μεγαλύτερη χώρα σε εξαγωγές σίτου στον κόσμο. Πέρσυ είχαμε συγκομιδή ρερκόρ στα σπαρτά σίτου, ήταν μία από τις μεγαλύτερες των τελευταίων χρόνων – 105,3 εκατομμύρια τόνοι. Η δυναμική της Ρωσίας στον τομέα αυτό είναι τεράστια. Πιστεύω πως έχουμε την περισσότερη καλλιεργήσιμη γη στον κόσμο και τα μεγαλύτερα αποθέματα φρέσκου νερού, καθότι η Ρωσία είναι η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο όσον αφορά την επικράτειά της.

Paolo Valentino: Κ. Πρόεδρε, όταν μιλούσαμε για την επισκίαση των σχέσεών μας, είπατε πως αυτό δεν ήτανε δική σας επιλογή, κι ότι υπάρχει η άποψη ότι η Ρωσία έχει προδοθεί και εγκαταλειφθεί από την Ευρώπη, σαν τον εραστή που τον αφήνει η ερωμένη του. Ποια είναι τα προβλήματα στις σχέσεις αυτές σήμερα;  Πιστεύετε ότι η εξάρτηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ στην κρίση της Ουκρανίας έχει παραγίνει; Τι περιμένετε από την Ευρώπη όσον αφορά τις κυρώσεις; Ίσως να σας έβαλα πολλά μεμιάς.

Vladimir Putin: Σίγουρα ρωτήσατε πολλά, με το Ιταλικό σας ταπεραμέντο (Γελάει).

Καταρχήν για την ερωμένη. Σ’ αυτού του είδους τη σχέση, όταν πρόκειται για γυναίκα, εφόσον δεν υπάρχουν υποχρεώσεις, δεν έχεις και το δικαίωμα να απαιτείς  από το σύντροφό σου τυχόν υποχρεώσεις δικές του.

Δεν έχουμε δει ποτέ την Ευρώπη σαν ερωμένη. Μιλάω σοβαρά τώρα. Η πρότασή μας ήτανε πάντοτε για σοβαρή σχέση. Τώρα όμως έχω την εντύπωση ότι η Ευρώπη προσπαθεί να καθορίσει με μας σχέσεις υλιστικές, που αποβλέπουν μονάχα προς όφελός της.  Υπάρχει το περιβόητο Τρίτο Ενεργειακό Πακέτο και η άρνηση της πρόσβασης των ενεργειακών πυρηνικών μας προϊόντων προς την Ευρωπαϊκή αγορά, παρά τις υπάρχουσες συμφωνίες. Υπάρχει απροθυμία στην αναγνώριση της νομιμότητας των πράξεών μας και απροθυμία για συνεργασία στην ολοκλήρωση των σχέσεων στην επικράτεια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Αναφέρομαι στην Τελωνειακή Ένωση,  την οποία εμείς δημιουργήσαμε και που τώρα έχει εξελιχθεί ως η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση.  

Γιατί να είναι τα πράγματα εντάξει όταν πρόκειται για συνενώσεις μέσα στην Ευρώπη, αλλά όταν εμείς κάνουμε το ίδιο μέσα στην επικράτεια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, τότε να προσπαθούν να το αποδώσουν ως επιθυμία της Ρωσίας προς αποκατάσταση αυτοκρατορίας. Δεν την καταλαβαίνω αυτήν την τακτική.

Βλέπετε, όλοι μας, μαζί και εγώ, μιλάμε καιρό τώρα για την ανάγκη εγκαθίδρυσης ενός κοινού οικονομικού τόπου που θα απλώνεται από τη Λισαβώνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ. Βασικά, ο Γάλλος Πρωθυπουργός Charles de Gaulle έχει πει κάτι ανάλογο πολύ πριν από εμένα. Κανείς δεν το αρνείται αυτό σήμερα, όλοι λένε ναι, και θα πρέπει να την κρατάμε αυτή τη φιλοδοξία.

Τι είναι όμως αυτό που συμβαίνει στην πράξη; Για παράδειγμα, τα κράτη της Βαλτικής έχουνε μπει στην ΕΟΚ. Ωραία, κανένα πρόβλημα. Αλλά μας λένε σήμερα πως οι χώρες αυτές, που αποτελούν μέρος του ενεργειακού συστήματος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και Ρωσίας, ότι θα πρέπει να γίνουν μέλη του ενεργειακού συστήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και ρωτάμε: Υπάρχουν προβλήματα με την ενεργειακή διαθεσιμότητα ή κάτι παρόμοιο; Γιατί να απαιτείται κάτι τέτοιο; - Όχι, δεν υπάρχουν προβλήματα, αλλά αποφασίστηκε πως θα ήτανε καλύτερα έτσι.

Τι σημαίνει όμως πρακτικά αυτό για εμάς; Σημαίνει ότι θα αναγκαστούμε να χτίσουμε πρόσθετες ενεργειακές μονάδες κάπου στη δυτική περιοχή της Ρωσίας. Καθότι οι γραμμές μεταφοράς του ηλεκτρισμού πάνε από τις Βαλτικές χώρες προς την Ρωσία και ανάποδα, όλες τους θα πρέπει τώρα να ανακατευθυνθούν προς την Ευρώπη, και θα πρέπει εμείς να απλώσουμε νέες γραμμές μεταφοράς στη χώρα μας, προκειμένου να διασφαλίσουμε την ηλεκτρική παροχή μας. Κι αυτό θα μας κοστίσει γύρω στα 22,5 δις ευρώ.

Ας κοιτάξουμε τώρα το Σύμφωνο Συνεργασίας ΕΟΚ-Ουκρανίας. Δεν απαιτεί από την Ουκρανία να γίνει μέλος του Ευρωπαϊκού ενεργειακού συστήματος, αλλά αυτό θεωρείται πιθανό. Εάν συμβεί αυτό, θα πρέπει να ξοδέψουμε όχι 22,5 δις αλλά, ίσως, γύρω στα 8 δις ευρώ για τον ίδιο σκοπό. Το ερώτημα είναι: γιατί να χρειάζεται κάτι τέτοιο εφόσον πιστεύουμε στη δημιουργία ενός κοινού οικονομικού τόπου από τη Λισαβώνα ως το Βλαδιβοστόκ; Ποιος είναι ο σκοπός της Ανατολικής Συνεργασίας της ΕΟΚ; Μήπως είναι η ενσωμάτωση όλης της πρώην Σοβιετικής Ένωσης σε έναν κοινό τόπο μαζί με την Ευρώπη, και το επαναλαμβάνω για τρίτη φορά αυτό, από Λισαβώνα ως Βλαδιβοστόκ, ή να αποσπάσει κάτι και να δημιουργήσει νέα σύνορα μεταξύ της τωρινής Ρωσίας και των δυτικής της περιοχών, λέγοντας, ας πούμε, την Ουκρανία και την Μόλδοβα;

Να σας πω τώρα και κάτι άλλο, και αποφασίστε μόνοι σας τι θα δημοσιεύσετε και τι θα κόψετε.

Ποιες είναι οι ρίζες για την κρίση στην Ουκρανία; Τα αίτια είναι εντελώς δυσανάλογα με αυτό που κατέληξε ως παντελής τραγωδία, κοστίζοντας ένα κάρο ζωές στην νοτιοανατολική Ουκρανία. Τι ώθησε στην κρίση; Ο πρώην Πρόεδρος Viktor Yanukovych είχε πει ότι ήθελε να σκεφτεί εάν θα υπέγραφε το Σύμφωνο Συνεργασίας της Ουκρανίας με την ΕΟΚ, στο οποίο ίσως να έκανε ορισμένες αλλαγές διατηρώντας τις διαβουλεύσεις με την Ρωσία, η οποία είναι ο κύριος εμπορικός και οικονομικός της εταίρος. Και λόγω αυτού ή με το πρόσχημα αυτό, ξέσπασαν οι ταραχές στο Κίεβο που υποστηρίχτηκαν ενεργά από τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς εταίρους μας. Κι ακολουθεί μετά ένα πραξικόπημα – κάτι που ήταν εντελώς αντισυνταγματικό. Η νέα εξουσία ανακοίνωσε ότι θα υπέγραφε το Σύμφωνο Συνεργασίας και πως θα καθυστερούσε την υλοποίησή του έως την 1^η Ιανουαρίου του 2016. Το ερώτημα είναι: γιατί έγινε το πραξικόπημα; Γιατί θα έπρεπε να εξελιχθούν τα πράγματα σε εμφύλιο πόλεμο; Το αποτέλεσμα είναι απολύτως το ίδιο.

Και κάτι ακόμα. Στα τέλη του 2013 ήμασταν έτοιμοι να δώσουμε στην Ουκρανία ένα κρατικό δάνειο 15 δις δολαρίων, με την υποστήριξη επιπλέον 5 δις από τις εμπορικές τράπεζες, συν του ότι ήδη είχαμε δώσει 3 δις κατά τη διάρκεια του έτους, υποσχόμενοι ότι θα περικόψουμε στο μισό το κόστος του αερίου εφόσον αυτοί θα ήταν συνεπείς στις πληρωμές τους. Δεν ήμασταν καθόλου ενάντια στο να υπογράψει η Ουκρανία το Σύμφωνο Συνεργασίας της με την ΕΟΚ. Θέλαμε όμως, φυσικά, να συμμετέχουμε στις τελικές αποφάσεις, γιατί η Ουκρανία ήτανε τότε και συνεχίζει να είναι, μέλος της ζώνης του ελεύθερου εμπορίου CIS, όπου ως μέλη έχουμε κοινές υποχρεώσεις.

Πώς είναι δυνατόν να αγνοηθεί εντελώς κάτι τέτοιο, και να μη γίνει καθόλου σεβαστό; Απλά δεν το καταλαβαίνω. Και το αποτέλεσμα – ένα πραξικόπημα, ένας εμφύλιος πόλεμος, εκατοντάδες ζωές να έχουν χαθεί, κατεστραμμένη οικονομία και πολιτικό κλίμα, ένα τετραετές υποσχόμενο δάνειο των 17,5 δις προς την Ουκρανία από το ΔΝΤ και πλήρης αποσύνθεση των οικονομικών δεσμών με την Ρωσία. Οι οικονομίες όμως της Ρωσίας και της Ουκρανίας είναι πολύ βαθιά διασυνδεδεμένες. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έκοψε μονομερώς τους τελωνειακούς της δασμούς προς την Ουκρανία. Παρόλα αυτά, ο όγκος των πωλήσεων της Ουκρανίας προς τις αγορές της Ευρώπης δεν αυξήθηκε. Γιατί όμως; Γιατί δεν είχανε τίποτε να πουλήσουν. Δεν υπάρχει ζήτηση στην Ευρώπη για προϊόντα από την Ουκρανία, είτε λόγω ποιότητας ή είτε λόγω τιμών τους, σε σχέση με τα προϊόντα που ήδη πωλούνταν πριν.

Εμείς όμως διαθέτουμε αγορά για την Ουκρανία, η Ουκρανία όμως, από τη μεριά της, έκοψε μονομερώς πολλούς δεσμούς. Για παράδειγμα, όλες οι μηχανές για τα πολεμικά μας ελικόπτερα προέρχονταν από την Ουκρανία. Οι παραδόσεις σταμάτησαν. Στήσαμε ήδη νέο εργοστάσιο στο St Petersburg και θα παραδοθεί ένα ακόμα φέτος, η παραγωγή όμως αυτών των μηχανών στην Ουκρανία θα σταματήσει γιατί η Ιταλία, η Γαλλία και η Γερμανία δεν θα χρειαστούν ποτέ τους τέτοιου είδους μηχανές. Είναι αδύνατο στην Ουκρανία να μετασκευάσει την παραγωγή της. Θα της στοίχιζε δισεκατομμύρια για να προβεί σε μια τέτοια επένδυση.  

Δεν καταλαβαίνω γιατί έγιναν όλα αυτά. Το έχω συζητήσει αυτό με πολλούς συναδέλφους μου, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική.

Paolo Valentino: Και τι σας απαντάνε;

Vladimir Putin: Ότι ξέφυγε η κατάσταση.

Θα ήθελα να πω σε εσάς και στους αναγνώστες σας ένα πράμα. Πέρσυ, στις 21 Φεβρουαρίου, ο Πρόεδρος Yanukovych και η Ουκρανική αντιπολίτευση υπέγραψαν μια συμφωνία για το πώς να συνεχίσουν, πώς θα οργανώσουν την πολιτική ζωή στη χώρα και για την ανάγκη να μην γίνουν πρόωρες εκλογές. Θα έπρεπε να είχανε δουλέψει επάνω σε αυτή τη συμφωνία, ειδικά τη στιγμή που τη συμφωνία αυτή συνυπέγραψαν και τρεις Ευρωπαίοι υπουργοί εξωτερικών ως εγγυητές, προκειμένης της υλοποίησής της.

Εάν οι συνάδελφοι αυτοί χρησιμοποιούνταν για βιτρίνα και δεν έλεγχαν επιτόπου την κατάσταση, η οποία βρίσκονταν ουσιαστικά στα χέρια του πρέσβη των ΗΠΑ ή κάποιου ντόπιου της CIA, θα έπρεπε να τους είχαν πει: «Ξέρετε, δεν συμφωνούσαμε στο πραξικόπημα, οπότε δεν σας υποστηρίζουμε – συνεπώς θα πρέπει να οδηγηθείτε σε εκλογές».

Το ίδιο θα λέγαμε και για τους Αμερικανούς εταίρους μας. Ας υποθέσουμε ότι έχασαν και αυτοί τον έλεγχο της κατάστασης. Αν όμως Αμερικανοί και Ευρωπαίοι είχαν πει σ’ αυτούς που προέβησαν στις αντισυνταγματικές ενέργειες: «Εάν ανεβείτε στην εξουσία με τον τρόπο αυτό, δεν πρόκειται να σας υποστηρίξουμε με τίποτα – θα πρέπει να κάνετε εκλογές και να τις νικήσετε» - (παρεμπιπτόντως, υπήρχε πιθανότητα να κερδίσουν 100 τοις εκατό, όλοι το ήξεραν αυτό), η κατάσταση θα εξελίσσονταν εντελώς διαφορετικά.

Οπότε, πιστεύω ότι η κρίση αυτή δημιουργήθηκε επίτηδες και πως είναι το αποτέλεσμα των ερασιτεχνικών χειρισμών των εταίρων μας. Η δε κάλυψη όλων αυτών ήτανε εντελώς απαράδεκτη. Θα το τονίσω ξανά: δεν ήτανε δική μας επιλογή αυτό, δεν το επιδιώξαμε, απλά αναγκαστήκαμε να αντιδράσουμε σε ό,τι συνέβαινε.

Κλείνοντας – συγχωρείστε με για τον παρατεταμένο μονόλογο – θα ήθελα να πω πως δεν είναι το ότι νιώθουμε εξαπατημένοι ή πως μας έχουν φερθεί άδικα. Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Το ζήτημα είναι ότι οι σχέσεις που χτίζονται για να κρατούν θα πρέπει να χτίζονται όχι μέσα σε ατμόσφαιρα αντιπαράθεσης, αλλά μέσα σε πνεύμα συνεργασίας.

ΣΧΕΤΙΚΟ : Προειδοποίηση για Προετοιμασία Πυρηνικής Επίθεσης – Η Ρωσία Αναστέλλει το Πυρηνικό Σύμφωνο με τις ΗΠΑ & Προετοιμάζει τους Πολίτες για Πόλεμο! Οι Φόβοι για 3^ο Παγκόσμιο Αυξάνουν! Η Ρωσία Χτίζει Τεράστια Υπόγεια Καταφύγια στη Μόσχα

Paolo Valentino: Λέτε ότι η κατάσταση βγήκε εκτός ελέγχου. Δεν νομίζετε όμως ότι είναι η στιγμή για την Ρωσία ν’ αρπάξει την ευκαιρία, και να βρει έναν τρόπο να βάλει τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους εταίρους της να ψάξουν για μια λύση στην κατάσταση αυτή και να δείξει πως είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό;

Vladimir Putin: Αυτό ακριβώς κάνουμε. Νομίζω πως το κείμενο στο οποίο συμφωνήσαμε σήμερα στο Μινσκ, που ονομάζεται Μινσκ ΙΙ, αποτελεί την καλύτερη συμφωνία κι ίσως επίσης είναι η μοναδική κατηγορηματική λύση στο πρόβλημα αυτό. Δεν θα συμφωνούσαμε ποτέ με το κείμενο αυτό εάν δεν πιστεύαμε ότι είναι σωστό, δίκαιο και εφικτό.

Από την μεριά μας, κάνουμε κάθε προσπάθεια, και θα συνεχίσουμε προκειμένου να επηρεάσουμε τις αρχές της μη αναγνωρισμένης αυτοαποκαλούμενης δημοκρατίας του Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ. Δεν εξαρτώνται όμως όλα από εμάς. Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί εταίροι μας θα πρέπει να πιέσουν την τρέχουσα διοίκηση του Κιέβου. Δεν έχουμε την ισχύ που έχουν η Ευρώπη και οι ΗΠΑ, για να πείσουμε το Κίεβο να εκτελέσει όλα όσα συμφωνήθηκαν στο Μινσκ.

Θα σας πω τι μπορεί να γίνει – ίσως να προλαβαίνω την επόμενη ερώτησή  σας. Καίριο σημείο για πολιτική διευθέτηση  ήταν να δημιουργηθούν οι συνθήκες για ετούτη τη κοινή εργασία, ήταν όμως και σημαντικό να σταματήσουν οι εχθροπραξίες, και να αποτραβηχθεί ο βαρύς οπλισμός. Εν γένει αυτό έχει γίνει. Δυστυχώς όμως ακόμα σημειώνονται σποραδικοί πυροβολισμοί κι υπάρχουν θύματα, οι εχθροπραξίες όμως δεν έχουν μεγάλη έκταση και οι πλευρές έχουν χωρίσει. Είναι η ώρα για την υλοποίηση των Συμφώνων του Μινσκ.

Ειδικότερα, πρέπει να υπάρξει συνταγματική μεταρρύθμιση προκειμένου να διασφαλίζονται τα αυτόνομα δικαιώματα των μη αναγνωρισμένων δημοκρατιών. Το Κίεβο δεν θέλει όμως τη χρήση της λέξης αυτόνομα και προτιμάει διαφορετικό όρο, όπως το αποκέντρωση.  Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, εκείνοι ακριβώς που συνέταξαν τα αντίστοιχα ρήτρα μέσα στις Συμφωνίες του Μινσκ, εξηγούν τι πρέπει να αποκαλείται αποκέντρωση. Τους δίνει το δικαίωμα να μιλάνε τη γλώσσα τους, να έχουν τη δική τους πολιτιστική ταυτότητα και να προβαίνουν σε διασυνοριακό εμπόριο – τίποτε δηλαδή ιδιαίτερο, και τίποτε πέρα από μια πολιτισμένη κατανόηση των δικαιωμάτων των εθνικών μειονοτήτων μέσα σε κάθε Ευρωπαϊκή χώρα.

Θα πρέπει να εφαρμοσθεί με δημοτικές εκλογές ένας νόμος στις περιφέρειες αυτές καθώς κι ένας ακόμα για αμνηστία. Όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν στις περιφέρειες αυτές σύμφωνα με τις οδηγίες των Συμφώνων του Μινσκ, σε συντονισμό με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ και του Λούγκανσκ.

Το πρόβλημα είναι ότι οι τωρινές αρχές του Κιέβου δεν θέλουν καν να κάτσουν και να συζητήσουν μαζί τους. Κι εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε γι’ αυτό. Μονάχα οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί εταίροι μας μπορούν να επηρεάσουν την κατάσταση. Δεν χρειάζεται να μας απειλούν με κυρώσεις. Δεν έχουμε καμία ανάμειξη και δεν την επιδιώκουμε. Θέλουμε να διασφαλίσουμε την υλοποίηση των Συμφωνιών του Μινσκ.

Η οικονομική και κοινωνική αποκατάσταση αυτών των περιφερειών είναι ουσιώδης. Τι είναι αυτό όμως που συνέβη εκεί; Οι τρέχουσες αρχές του Κιέβου τους έχουν απλά αποκόψει από την υπόλοιπη χώρα. Σταμάτησαν κάθε κοινωνική πληρωμή – συντάξεις κι επιδόματα. Ξέκοψαν το τραπεζικό σύστημα, κατέστησαν την κανονική παροχή ενέργειας αδύνατη κ.ο.κ. Οπότε όπως βλέπετε υπάρχει στις περιοχές αυτές ανθρωπιστική καταστροφή.  Κι όλοι καμώνονται πως δεν συμβαίνει τίποτε.

Οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί μας ανέλαβαν συγκεκριμένες υποχρεώσεις, και συγκεκριμένα υποσχέθηκαν να αποκαταστήσουν το τραπεζικό σύστημα στα μέρη αυτά. Και επειδή μιλάμε για το τι πρέπει να γίνει και από ποιόν, πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση σίγουρα μπορεί να παρέχει μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία. Αυτά είναι τα κυριότερα.

Θέλω να τονίσω ότι η Ρωσία ενδιαφέρεται και αγωνίζεται για την πλήρη και άνευ όρων υλοποίηση των Συμφώνων του Μινσκ, και δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος τρόπος να διευθετηθεί η σύγκρουση αυτή σήμερα.

Παρεμπιπτόντως, οι ηγέτες των αυτοαποκαλούμενων δημοκρατιών έχουν δημόσια δηλώσει πως υπό συγκεκριμένες συνθήκες – εννοώντας την υλοποίηση των Συμφώνων του Μινσκ – τότε μόνο θα είναι έτοιμοι να θεωρήσουν τους εαυτούς τους ως τμήμα του Ουκρανικού κράτους. Το ζήτημα αυτό είναι θεμελιώδες. Πιστεύω ότι θα πρέπει να δούμε τη θέση αυτή ως τη σωστή εκείνη προϋπόθεση για την απαρχή ουσιαστικών διαπραγματεύσεων.

Όλες μας οι πράξεις, μαζί και με αυτές όπου υπήρξε χρήση βίας, σκοπεύαμε όχι στην απόσχιση της περιοχής αυτής από την Ουκρανία, αλλά στο να δώσουμε στον κόσμο που ζει εκεί την ευκαιρία να εκφράσει την άποψή του για το πώς θέλει να ζει τις ζωές του.  

Θέλω να τονίσω ξανά, όπως το έχω ξαναπεί: εφόσον αυτό έχει επιτραπεί στους Αλβανούς του Κοσόβου, τότε γιατί να απαγορεύεται στους Ρώσους, τους Ουκρανούς και τους Τατάρους της Κριμαίας που ζουν στην Κριμαία; Εξάλλου, την απόφαση για την ανεξαρτησία του Κοσόβου την πήρε αποκλειστικά το Κοινοβούλιο του Κοσόβου, ενώ η Κριμαία διεξήγαγε δημοψήφισμα. Ένας ευσυνείδητος παρατηρητής δεν μπορεί παρά να δει πως ο κόσμος ψήφισε ομόφωνα για επανένωση με την Ρωσία.

Θέλω να ρωτήσω αυτούς που δεν θέλουν να το αναγνωρίσουν αυτό: εάν οι αντίπαλοί μας αποκαλούν τους εαυτούς τους δημοκράτες, τότε ρωτάω τι ακριβώς σημαίνει δημοκρατία. Κατά πώς ξέρω, δημοκρατία σημαίνει να διοικεί ο λαός, ή η διοίκηση να βασίζεται πάνω στη θέληση του λαού. Οπότε, η λύση στο ζήτημα της Κριμαίας βασίζεται επάνω στη θέληση του λαού της Κριμαίας. 

Ο κόσμος στο Ντόνετσκ και στο Λούγκανσκ ψήφισε για ανεξαρτησία, και η κατάσταση εκεί είναι διαφορετική. Το κυριότερο όμως, που πάντα θα πρέπει να έχουμε κατά νου, είναι πως θα πρέπει πάντοτε να σεβόμαστε την αίσθηση και την επιλογή του κόσμου. Κι αν κάποιος θέλει οι περιοχές αυτές να παραμείνουν μέρος της Ουκρανίας, θα πρέπει να αποδείξει στον κόσμο αυτό ότι οι ζωές τους θα είναι καλύτερες έτσι, ότι θα είναι πιο άνετες και ασφαλείς μέσα σε μια πολιτεία που έχει ενότητα – ότι θα μπορούν να παρέχουν στους εαυτούς τους τα προς το ζην και πως το μέλλον των παιδιών τους θα είναι διασφαλισμένο μέσα στην πολιτεία αυτή. Το να πείσουμε όμως τον κόσμο γι’ αυτά με τα όπλα είναι αδύνατο. Τα ζητήματα αυτά, ζητήματα αυτού του είδους, λύνονται μονάχα ειρηνικά.

Paolo Valentino: Μιλώντας για ειρήνη, τα κράτη που ήταν μέλη της Συνθήκης της Βαρσοβίας και που τώρα ανήκουν στο ΝΑΤΟ, όπως οι χώρες της Βαλτικής και η Πολωνία, αισθάνονται να απειλούνται από την Ρωσία. Το ΝΑΤΟ αποφάσισε να δημιουργήσει ειδικές δυνάμεις προκειμένου να αντιμετωπίσει τις ανησυχίες αυτές. Το ερώτημά μου είναι το εάν η Δύση έχει δίκιο στην αποφασιστικότητά της να περιορίσει «την Ρώσικη αρκούδα» και γιατί η Ρωσία συνεχίζει να μιλάει έτσι εριστικά;

Vladimir Putin: Η Ρωσία δεν μιλάει σε κανέναν εριστικά, και εάν για τέτοια ζητήματα, αναφερόμαστε σε πολιτικές φιγούρες του παρελθόντος, όπως ο Otto von Bismarck, δεν είναι οι συζητήσεις αυτές που μετρούν, αλλά οι προοπτικές.

Και τι δείχνουν οι πραγματικές προοπτικές; Ο στρατός των ΗΠΑ ξοδεύει πολλά περισσότερα από όλες τις χώρες του κόσμου μαζί. Το συνολικό άθροισμα των εξόδων των χωρών του ΝΑΤΟ είναι 10 φορές, προσέξτε – 10 φορές μεγαλύτερο από αυτό της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η Ρωσία δεν διαθέτει πουθενά βάσεις στο εξωτερικό. Έχουμε κάτι απομεινάρια στρατιωτικών δυνάμεων (από τον καιρό της Σοβιετικής) στο Τατζικιστάν, στα σύνορα με το Αφγανιστάν, που είναι μια περιοχή όπου η τρομοκρατική απειλή είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Στο ίδιο αποσκοπεί και η αεροπορική μας βάση στο Κυργιζτάν – είναι για να αντιμετωπίζει τρομοκρατικές απειλές και στήθηκε κατόπιν αίτησης των αρχών του Κυργιζ μετά από τρομοκρατική επίθεση από τρομοκράτες Αφγανούς εναντίον του Κυργιζτάν.

Διατηρήσαμε από τον καιρό της Σοβιετικής μια στρατιωτική μονάδα σε μια βάση στην Αρμενία. Ο ρόλος της είναι σταθεροποιητικός για την περιοχή, και δεν στοχεύει ενάντια σε κανέναν. Έχουμε διαλύσει τις βάσεις μας σε διάφορα μέρη στον κόσμο, όπως στη Κούβα, στο Βιετνάμ και αλλού. Αυτό σημαίνει ότι η πολιτική μας, όσον αφορά τα πράγματα αυτά, δεν είναι παγκόσμια, προσβλητική ή επιθετική.

Σας καλώ να εκδώσετε έναν παγκόσμιο χάρτη στην εφημερίδα σας και να σημειώσετε επάνω του όλες τις Αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις. Θα δείτε την διαφορά.

Με ρωτάνε κάποιες φορές για τα αεροπλάνα μας που πετάνε κάπου μακρυά, επάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Περιπολίες από στρατιωτικά αεροπλάνα σε απομακρυσμένες περιοχές γίνονταν μονάχα επί Σοβιετικής Ένωσης και ΗΠΑ στον καιρό του Ψυχρού Πολέμου. Από τις αρχές όμως του 1990, εμείς, η νέα Ρωσία έχουμε σταματήσει αυτές τις πτήσεις, οι Αμερικανοί μας φίλοι όμως συνέχιζαν να πετάνε γύρω από τα σύνορά μας. Γιατί; Πριν από μερικά χρόνια ξαναρχίσαμε και μεις τις πτήσεις. Και λέτε ότι εμείς είμαστε οι επιθετικοί;  

Τα Αμερικανικά υποβρύχια βρίσκονται σε διαρκή ετοιμότητα έξω από τις ακτές της Νορβηγίας – είναι εξοπλισμένα με πυραύλους που μπορούν να πλήξουν τη Μόσχα μέσα σε 17 λεπτά. Εμείς όμως έχουμε διαλύσει προ καιρού όλες μας τις βάσεις στην Κούβα, ακόμη και τις μη στρατιωτικές. Και μας αποκαλείτε επιθετικούς;

Εσύ ο ίδιος έχεις αναφερθεί στην επέκταση του ΝΑΤΟ ανατολικά. Όμως εμείς, δεν επεκτεινόμαστε προς τα πουθενά – το ΝΑΤΟ, με την στρατιωτική του υποδομή, είναι αυτό που κινείται προς τα σύνορά μας. Μήπως αυτό αποτελεί εκδήλωση της επιθετικότητάς μας;

Τέλος, οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν μονομερώς από την Πυραυλική Αντιβαλλιστική Συνθήκη που αποτελούσε σε μεγάλο βαθμό τον ακρογωνιαίο λίθο όλου του διεθνούς συστήματος ασφαλείας. Αντιβαλλιστικά πυραυλικά συστήματα, βάσεις και ραντάρ υπάρχουν σε περιοχές της Ευρώπης ή στις θάλασσες, πχ στην Μεσόγειο και στην Αλάσκα. Έχουμε επανειλημμένα πει πως αυτό υπονομεύει τη διεθνή ασφάλεια. Μήπως πιστεύετε ότι και αυτό είναι ένδειξη της επιθετικότητάς μας;

Όλα όσα κάνουμε δεν είναι παρά απλή απόκριση στις απειλές που βάλλονται εναντίον μας. Εξάλλου, ό,τι κάνουμε περιορίζεται σε μέγεθος και σε βαθμό, που εντούτοις όμως διασφαλίζει την ασφάλεια της Ρωσίας. Ή μήπως περιμένει κανείς από τη Ρωσία να αφοπλιστεί μονομερώς;

Συνέστησα στους Αμερικανούς εταίρους μας να μην αποσυρθούν μονομερώς από τη συνθήκη, αλλά να δημιουργήσουμε μαζί ένα σύστημα ΑΒΜ οι τρεις μας: η Ρωσία, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη. Την απέρριψαν όμως την πρόταση αυτή. Είχαμε πει τότε: «Το σύστημα αυτό βέβαια είναι ακριβό, και η αποδοτικότητά του δεν έχει επαληθευτεί, για να διασφαλίσουμε όμως μια στρατιωτική ισορροπία θα αναπτύξουμε το επιθετικό στρατιωτικό δυναμικό μας και θα αναπτύξουμε συστήματα εξουδετέρωσης αντιβαλλιστικής άμυνας. Και οφείλω να πω ότι έχουμε κάνει σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση αυτή.

Όσον αφορά τις ανησυχίες κάποιων κρατών για πιθανές επιθετικές πράξεις της Ρωσίας, μόνο ένας τρελός θα το σκεφτόταν αυτό γιατί ούτε στα όνειρα δεν θα χτύπαγε ξαφνικά η Ρωσία το ΝΑΤΟ. Πιστεύω ότι απλά κάποιες χώρες εκμεταλλεύονται το φόβο που έχει ο κόσμος για την Ρωσία. Θέλουν να το παίξουν ότι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και πως γι’ αυτό θα πρέπει να λαμβάνουν επιπρόσθετη στρατιωτική, οικονομική ή οποιαδήποτε άλλη βοήθεια. Έτσι, δεν έχει νόημα να υποστηρίζουμε τέτοιες ιδέες – είναι εντελώς ανώφελο. Κάποιοι όμως ίσως να έχουν συμφέρον από την προώθηση τέτοιων  φόβων. Απλά εικασίες κάνω.

Για παράδειγμα, οι Αμερικανοί δεν θέλουν τη Ρωσία να επαναπροσεγγίσει την Ευρώπη. Δεν επιμένω σ’ αυτό, είναι απλά όμως μια υπόθεση. Ας υποθέσουμε ότι οι ΗΠΑ θέλουν να διατηρήσουν την ηγεσία τους μέσα στην Ατλαντική κοινωνία. Για να διασφαλίσει αυτή την ηγεσία χρειάζεται μια εξωτερική απειλή, έναν εξωτερικό εχθρό. Φανερά το Ιραν δεν αρκεί – η απειλή αυτή δεν είναι τόσο εκφοβιστική ούτε και μεγάλη.  Ποιος θα μπορούσε να προκαλέσει φόβο; Και μετά ξαφνικά εκδηλώνεται αυτή η κρίση στην Ουκρανία. Η Ρωσία αναγκάζεται να αποκριθεί. Ίσως να επινοήθηκε σκόπιμα όλο αυτό, δεν ξέρω. Δεν το προκαλέσαμε όμως εμείς.

Να σας πω κάτι – δεν χρειάζεται να φοβόσαστε τη Ρωσία. Ο κόσμος έχει αλλάξει τόσο δραματικά που κάποιος με κοινή λογική δεν μπορεί καν να φανταστεί πως θα συνέβαινε σήμερα μια τέτοια τεράστια στρατιωτική συμπλοκή. Σας διαβεβαιώνω, έχουμε άλλα πράγματα να σκεφτούμε.

Paolo Valentino: Όμως συνεργαζόσαστε με τις ΗΠΑ στο Ιραν αλλά και σε άλλα θέματα, και η επίσκεψη του John Kerry στο Σόχι έστειλε ακόμα ένα παρόμοιο μήνυμα. Μήπως κάνω λάθος;

Vladimir Putin: Όχι δεν κάνετε – έστειλε. Δεν συνεργαζόμαστε μονάχα επάνω στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αλλά και σε άλλα σημαντικά ζητήματα. Παρά την αποχώρηση της Αμερικής από τη Συνθήκη ΑΒΜ, οι διάλογοι για το έλεγχο των όπλων συνεχίζονται.

Δεν συνεργαζόμαστε μόνο – θα έλεγα ότι είμαστε σύμμαχοι στην αντιμετώπιση των ζητημάτων που σχετίζονται με τη μη διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής. Αναμφισβήτητα είμαστε σύμμαχοι στον αγώνα εναντίον της τρομοκρατίας. Υπάρχουν και άλλοι τομείς συνεργασίας. Το κεντρικό θέμα της Έκθεσης του Μιλάνο, που αναφέρατε πριν, αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα της συνδυαστικής μας εργασίας. Πράγματι υπάρχουν πολλά θέματα επάνω στα οποία συνεχίζουμε να δουλεύουμε μαζί.

Paolo Valentino: Κ. Πούτιν, η Ρωσία γιόρτασε στις 9 Μαΐου την 70^η επέτειο της Μεγάλης Νίκης, που απελευθέρωσε τόσο την χώρα σας όσο και την Ευρώπη από το Ναζισμό. Καμιά άλλη χώρα δεν έχυσε τόσο αίμα για τη νίκη αυτή όσο η Ρωσία. Παρόλα αυτά, κανένας ηγέτης από τη Δύση δεν στέκονταν δίπλα σας στην Κόκκινη Πλατεία. Η Il Corriere della Sera δημοσίευσε μια επιστολή του Berlusconi όπου κριτικάρονται οι ηγέτες αυτοί για την απουσία τους. Έχω δύο σχετικές ερωτήσεις.

Πιστεύετε πως με την απουσία τους δείχνουν την ασέβειά τους προς τον Ρώσικο λαό; Τι σημαίνει η μνήμη για τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο για την ταυτότητα της Ρωσίας σήμερα;

Vladimir Putin: Δεν είναι θέμα ταυτότητας. Η ταυτότητα χτίζεται με τον πολιτισμό, τη γλώσσα και την ιστορία. Ο πόλεμος αυτός είναι μια τραγική σελίδα της ιστορίας μας. Όταν γιορτάζουμε τέτοιες μέρες, χαρμόσυνα αλλά και με λύπη για τις τόσες ζωές που χάθηκαν στον πόλεμο εκείνο, θυμόμαστε την γενιά που έπεσε για να είμαστε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι, θυμόμαστε εκείνους που θριάμβευσαν απέναντι στο Ναζισμό. Επίσης, και πάνω απ’ όλα, θυμόμαστε ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ξεχνάει την τραγωδία αυτή, γιατί πρέπει να σκεφτόμαστε πώς θα πρέπει να αποφεύγουμε την επανάληψη κάτι αντίστοιχου στο μέλλον.  Κι αυτά δεν είναι μόνο λόγια – δεν αποτελούν αβάσιμο φόβο.

Ακούμε σήμερα, για παράδειγμα, κάποιους να λένε πως δεν υπήρξε ολοκαύτωμα. Αντικρίζουμε προσπάθειες δοξασιών του Ναζισμού και των αυτουργών του. Αυτό είναι μέρος της ζωής μας σήμερα. Η σημερινή τρομοκρατία με τις διάφορες μορφές της μοιάζει πάρα πολύ στο Ναζισμό, και στην πραγματικότητα δεν έχει και μεγάλες διαφορές από αυτόν.

Όσο για τους συναδέλφους που αναφερθήκατε, αυτό είναι προσωπική τους επιλογή, φυσικά, για το αν θα έρθουν στη Μόσχα και να παρευρεθούν στους εορτασμούς ή όχι. Ίσως να μην βλέπουν πέρα από την τρέχουσα πολυπλοκότητα των διεθνών σχέσεων για να δουν κάτι πολύ πιο σημαντικό, που συνδέεται όχι μόνο με το παρελθόν, αλλά και με την ανάγκη στο να παλέψουν για το κοινό μας μέλλον.

Κάνουν τις επιλογές τους, η ημέρα αυτή όμως, πρώτιστα είναι γιορτή για εμάς. Ήρθαν αρκετοί βετεράνοι από διάφορες χώρες στη Μόσχα: από τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, την Πολωνία και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Οι άνθρωποι αυτοί είναι στην πραγματικότητα οι αληθινοί ήρωες της ημέρας αυτής, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Στους εορτασμούς αυτούς, δεν τιμάμε μονάχα αυτούς που πάλεψαν τον Ναζισμό στη Σοβιετική Ένωση, θυμόμαστε επίσης και τους αγωνιστές της Αντίστασης στην ίδια τη Γερμανία, στη Γαλλία και στην Ιταλία. Τους θυμόμαστε όλους και τιμάμε όλο τον κόσμο που απαρνήθηκε τον εαυτό του για τον αγώνα ενάντια στο Ναζισμό.

Φυσικά, αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά ότι η Σοβιετική Ένωση ήταν αυτή που συνέβαλε καθοριστικά στη Νίκη και που υπέστη και τις σοβαρότερες απώλειες στον αγώνα ενάντια στο Ναζισμό. Δεν πρόκειται μονάχα για στρατιωτική νίκη για μας, αλλά για ηθική νίκη. Κατ’ ουσία, κάθε οικογένεια έχασε και από κάποιον στον πόλεμο. Γίνεται να το ξεχάσουμε αυτό; Είναι αδύνατο.

Luciano Fontana: Είσαστε ένας πολύ δημοφιλής ηγέτης στη Ρωσία, αλλά σε κάποιες χώρες, ακόμα και μέσα στην ίδια σας την χώρα, σας αποκαλούν συχνά αυταρχικό. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να είναι κανείς στην αντιπολίτευση στη Ρωσία;

Vladimir Putin: Τι είναι αυτό που είναι τόσο δύσκολο; Εάν η αντιπολίτευση αποδείξει ότι μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει κάποια περιφέρεια, μια περιοχή ή όλη η χώρα, τότε, νομίζω, ότι ο κόσμος πάντα το προσέχει.

Ο αριθμός των κομμάτων στη χώρα μας έχει πολλαπλασιαστεί. Έχουμε απελευθερώσει τις διαδικασίες για την ίδρυση πολιτικών κομμάτων, τοπικών και εθνικών, τα τελευταία χρόνια. Όλα έχουν να κάνουν με την ικανότητα και τη δυνατότητά τους να εργάζονται με το εκλογικό σώμα, να εργάζονται με το λαό.

Paolo Valentino: Τότε γιατί εμφανίζονται τόσο σπάνια τα μέλη της αντιπολίτευσης στα Ρωσικά τηλεοπτικά κανάλια;

Vladimir Putin: Πιστεύω πως εάν είχαν να πουν κάτι ενδιαφέρον, θα τους έπαιρναν συχνότερα συνέντευξη.

Όσο για την πολιτική αναμέτρηση, ξέρουμε ότι χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι ενάντια στους πολιτικούς αντιπάλους. Δεν έχετε παρά να κοιτάξετε στην πρόσφατη ιστορία της Ιταλίας.

Paolo Valentino: Κ. Πρόεδρε, η Ελλάδα αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες στις σχέσεις της με την Ευρώπη. Εάν η Ελλάδα φύγει από την ευρωζώνη, θα της προσφέρει η Ρωσία πολιτική και οικονομική βοήθεια;

Vladimir Putin: Οι σχέσεις που χτίζουμε  με την Ελλάδα είναι ανεξάρτητες με το εάν αυτή είναι μέλος της ΕΟΚ, της ευρωζώνης ή μέλος του ΝΑΤΟ. Έχουμε πολύ στενές ιστορικές σχέσεις, αλλά και καλές σχέσεις συνεργασίας με την Ελλάδα,  γι’ αυτό και εξαρτάται από τον Ελληνικό λαό στην κυρίαρχη απόφαση που θα πάρει για το σε ποια ένωση και ζώνη θέλει να ανήκει. Όμως δεν ξέρουμε τι θα γίνει στο μέλλον, γι’ αυτό και θα ήταν λάθος ή ακόμα και επιβλαβές για τις οικονομίες της Ελλάδος και της Ευρώπης να προσπαθήσουμε, ας πούμε, να διαβάσουμε τα χαρτιά.

Για μια οικονομία σαν την Ελληνική, υπάρχουν συγκεκριμένες δυσκολίες που απορρέουν από τους κοινούς Ευρωπαϊκούς νόμους. Δεν γίνεται να υποτιμήσουν τη δραχμή γιατί δεν την έχουν, είναι αυστηρά δεμένοι με το ευρωπαϊκό νόμισμα. Τα σύνορά τους είναι πλήρως ανοιχτά στα Ευρωπαϊκά αγαθά, κάτι που δίνει διακριτά πλεονεκτήματα στις οικονομίες με εξαγωγικό χαρακτήρα. Οι αποφάσεις είναι κοινές σε τομείς όπως η γεωργία και η αλιεία, δίνοντας στην Ελλάδα ορισμένα πλεονεκτήματα ανταγωνισμού, αλλά υπάρχουν και περιορισμοί.

Ένας τομέας όπου υφίστανται πλεονεκτήματα είναι ο τουρισμός φυσικά, όμως υπάγονται στην περιοχή Σέγκεν και υπόκεινται  επίσης σε περιορισμούς. Διαθέτουμε συμφωνία για ελεύθερη βίζα με την Τουρκία και πέρσυ επισκέφτηκαν τη χώρα αυτή 5 εκατομμύρια Ρώσοι τουρίστες, ενώ την Ελλάδα την επισκέφτηκαν λιγότεροι από 1 εκατομμύριο, γύρω στους 300.000 αν θυμάμαι. Η Ελλάδα όμως λαμβάνει ευνοϊκά δάνεια και οικονομική βοήθεια από το Ευρωπαϊκό ταμείο, κι έχει επίσης πρόσβαση στο Ευρωπαϊκό εργατικό δυναμικό.  Έχει και άλλα οφέλη όντας μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας.

Δεν εξαρτάται από εμάς εδώ στην Ρωσία να αποφασίσουμε τι συμφέρει και τι είναι προτιμότερο για την Ελλάδα. Επαναλαμβάνω, ο Ελληνικός λαός είναι αυτός που θα πάρει την κυρίαρχη απόφαση με το διάλογό του με τους κύριους Ευρωπαίους εταίρους του.

Paolo Valentino: Βλέπουμε τα αγάλματα των Ρώσσων αυτοκρατόρων σας εδώ, σ’ αυτό το δωμάτιο. Ποια ιστορική φιγούρα σας εμπνέει περισσότερο; 

Vladimir Putin: Ξέρετε, μου το ρωτάνε αυτό συχνά. Προτιμώ να αποφύγω να απαντήσω γιατί μπορεί να δοθούν διάφορες ερμηνείες στην απάντησή μου (Γελάει).

Θα το θέσω όμως έτσι: Προσπαθώ να μην βλέπω κανέναν σαν είδωλο. Προσπαθώ, ή καλύτερα, οδηγούμαι από τα συμφέροντα του Ρωσσικού λαού στην εργασία μου, λαμβάνοντας υπόψη όλα όσα έχουν συσσωρευθεί στο παρελθόν μαζί με τις σημερινές συνθήκες διαβίωσης, και προσπαθώ να έχω  μια εικόνα για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να χτίσουμε τις ζωές μας, οικονομία και πολιτική – πρώτα και κύρια, την εσωτερική πολιτική – καθώς και την εξωτερική μας πολιτική κάτω από μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη προοπτική.

Τα καλά παραδείγματα στην Ρωσική, στην Ευρωπαϊκή και στην παγκόσμια ιστορία είναι πολλά. Όλοι όμως οι άνθρωποι ζούσαν και εργάζονταν κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Το σημαντικότερο είναι να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και με τον κόσμο που σου εμπιστεύθηκε τη δουλειά αυτή.

Luciano Fontana: Μια τελευταία ερώτηση. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο στη ζωή σας; Τι κάνατε που θεωρείτε λάθος και δεν θα θέλατε να επαναλάβετε ποτέ;

Vladimir Putin: Θα σας είμαι ειλικρινής. Δεν μπορώ να βρω κάτι αντίστοιχο. Με την χάρη του Θεού, δεν μετανιώνω για τίποτε στη ζωή μου.

(Μετάφραση: Con Tanidis)

ΠΗΓΗ : mintpressnews.com